طلاق نوعي ايقاع، با تشريفات خاص به شمار مي‌رود كه براي پايان دادن به زندگي مشترك و از بين بردن آثار ازدواج انجام مي‌گيرد. با توجه به اين كه درخواست طلاق از سوي مرد، زن يا به صورت توافقي مطرح مي‌گردد روند خاصي طي مي‌شود. حين بررسي دعواي طلاق، ممكن است دادگاه گواهي عدم امكان سازش يا حكم طلاق صادر كند. در اين مقاله به بررسي اين موضوع مي‌پردازيم كه چه زماني گواهي عدم امكان سازش و چه زماني حكم طلاق صادر مي‌شود و تفاوت اين دو در چيست؟

براي دريافت مشاوره حقوقي مي توانيد با متخصصين و وكلاي با تجربه وكيل دات كام با شماره 02166419012 تماس بگيريد.

منبع : 

تفاوت گواهي عدم امكان سازش و حكم طلاق

تفاوت گواهي عدم سازش و حكم طلاق

تعريف گواهي عدم امكان سازش و مراحل دريافت

گواهي عدم امكان سازش، نشان دهنده اين است كه زوجين با يكديگر سازش و همكاري ندارند و امكان زندگي مشترك آن‌ها وجود ندارد و مجوز طلاق را به طرفين مي‌دهد. در سه صورت دادگاه به صدور گواهي عدم سازش، اقدام مي‌كند.

۱) طلاق از طرف مرد درخواست شده باشد. هنگامي كه مرد تصميم به جدا شدن از همسر خود و طلاق از او مي‌گيرد، نخست بايد با مراجعه به دادگاه گواهي عدم امكان سازش دريافت كند و سپس با ارائه اين گواهي به دفتر ثبت ازدواج و طلاق اقدام به طلاق كند.

۲) طلاق، توافقي و با رضايت طرفين درخواست شده باشد هنگامي كه زن و مرد، هر دو بر جدايي و طلاق رضايت داشته باشند با مراجعه به دادگاه و بررسي مركز مشاوره، گواهي عدم امكان سازش صادر مي‌گردد.

۳) طلاق از طرف زن درخواست شده باشد؛ البته زماني كه حق طلاق براي زن، در ضمن عقد نكاح درج شده باشد.

جهت اخذ گواهي عدم سازش پس از درخواست طلاق، دادگاه پس از بررسي پرونده، زوجين را به مراكز مشاوره خانواده مي‌فرستد. مشاوران و داوران دادگاه خانواده (كه معمولا افراد نزديك و آشناي زوجين هستند) در صورت تاييد حل نشدن اختلاف ميان زوجين و امكان پذير نبودن سازش آن دو، گواهي عدم امكان سازش را صادر مي‌كنند؛ البته داوران بايد حداقل دو بار در مدتي كه دادگاه تعيين مي‌كند طرفين را احضار كرده و با آن‌ها در مورد اختلافشان صحبت كنند.

حكم طلاق چيست ؟

حكم طلاق هنگامي صادر مي‌شود كه زن بدون داشتن حق طلاق كه در ضمن عقد ثبت مي‌شود، درخواست طلاق داده باشد. يعني زوجه در هنگام ازدواج، وكالت در طلاق را از شوهرش دريافت نكرده باشد و اين حق به زن داده نشده باشد. براي گرفتن طلاق از سوي زن، زوجه بايد يكي از مواردي را كه در قانون به آن‌ها اشاره شده است را به اثبات برساند: مانند تخلف زوج از شروط درج شده در ضمن عقد نكاح، استنكاف و عجز شوهر در پرداخت نفقه و يا همراه شدن زندگي مشترك با عسر و حرج براي زن.

با اثبات موارد فوق، دادگاه پس از بررسي‌هاي لازم و قبول اظهارات زوجه، حكم طلاق را صادر مي‌كند.

تفاوت گواهي عدم امكان سازش و حكم طلاق

۱) مدت اعتبار گواهي عدم سازش سه ماه از تاريخ ابلاغ آن است و در صورت ارائه ندادن آن به دفتر ثبت ازدواج و طلاق، از اعتبار ساقط مي‌شود. اما مدت اعتبار حكم طلاق شش ماه از تاريخ ابلاغ راي نهايي است.

۲) در صورت صدور گواهي عدم سازش، طلاق صورت نمي‌گيرد و زوجين در مدت سه ماهه اعتبار اين گواهي، مي‌توانند آن را به دفترخانه تحويل دهند و طلاق بگيرند و در صورت انصراف به زندگي خود ادامه دهند. اما حكم طلاق به منزله دستور دادگاه به جداشدن زوجين از يكديگر است.

۳) در صدور گواهي عدم امكان سازش، دادگاه دخالتي در ماهيت دعوا نمي‌كند و با ارجاع زوجين به داوري، تنها قصد دارد تصميم زوجين به طلاق را تاييد كند اما هنگام صدور حكم طلاق با بررسي همه جانبه موضوع طلاق و رسيدگي به پرونده و ماهيت دعوا در نهايت حكم طلاق را صادر مي‌كند.

براي دريافت اطلاعات بيشتر در خصوص تفاوت گواهي عدم امكان سازش و حكم طلاق، به كانال تلگرام حقوقي وكيل دات كام مراجعه نماييد. كارشناسان مركز مشاوره حقوقي وكيل دات كام نيز آماده‌اند تا با ارائه خدماتي در زمينه مشاوره حقوقي تلفني وكيل دات كام به سوالات شما عزيزان پيرامون تفاوت گواهي عدم امكان سازش و حكم طلاق پاسخ دهند.

براي دريافت مشاوره حقوقي مي توانيد با متخصصين و وكلاي با تجربه وكيل دات كام با شماره 02166419012 تماس بگيريد يا مي توانيد مقالات مجله حقوقي وكيل دات كام را مطالعه نماييد.

منبع : تفاوت گواهي عدم امكان سازش و حكم طلاق